"Nu nog menstruatieverlof...liefst voor ik in de menopauze kom."

Dat reageerde mijn nicht Sofie laatst op een post omtrent het aanmoedigen van flexibele uurroosters bij werkgevers (ik heb familie met humor).

Ergens in februari passeerde het nieuwtje namelijk dat Spanje als eerste Europese land het 'menstruatieverlof' heeft goedgekeurd. 

Wat concreet betekent dat de 1/3 van de vrouwen die hevige pijnen ondervindt van hun menstruatie voortaan - nog wel met tussenkomst van huisdokter - hun krampen thuis mogen uitzweten en niet de werkgever voor hun afwezigheid betaalt maar de staat.

Klinkt als een “historische dag voor feministische vooruitgang”, aldus de Spaanse minister voor Gelijkheid Irene Montero - toch?

Maar ik vroeg me af hoe dat in de praktijk werkt eigenlijk. Bij de stemming schudden er immers al koppen nee in de vrees dat het voorstel eigenlijk averechts zou gaan werken - doordat werkgevers voortaan meer voorrang zouden geven aan mannen bijvoorbeeld door dit extra 'privilege' aan de andere kant.

Toevallig heb ik een vriendin die bij de Spaanse busmaatschappij werkt. Aldus stelde ik haar mijn vraag. 

Baanbrekend nieuws was het toch niet zo geweest blijkbaar want ja ze herinnerde zich er wel iets van in de media maar het werd dus niet gelijk een hot topic aan de reftertafel. 

Eigenlijk lachte ze er zelfs wat om. Dat ze niet geloofde dat dat in de praktijk zomaar toepasbaar zou zijn. Een collega van haar zat namelijk net in een hele procedure verwikkeld om ook gewoon te bekomen wat ooit eens wettelijk gestemd was, namelijk het recht op verminderde werkuren wanneer je kinderen hebt jonger dan 12 jaar. 

Het kwam er zo'n beetje op neer dat, zeker in de omgeving waar zij is tewerkgesteld met nog wel hoofdzakelijk mannen aan het roer - in haar geval dan aan het stuur - vrouwen niet zo geneigd zullen zijn naar hun baas te stappen met de boodschap "Meneer, ik menstrueer'. Bij wijze van spreken.

Hoe het ook uitpakt, ik vind het toch moedig van die Irene. Alweer een beetje van dat taboe doorbroken. 

Want zo'n menstruatie, dat breekt elke maand door weet u. Bij wel de helft van de bevolking. 

Nogal ambitieus om dat in de taboesfeer te houden, lijkt me.