Talent of latent?

U hebt vast wel een talent. Actief in werking of misschien ook eentje wat meer latent.

U hebt er vast ook wel meer dan één. Volgens de KernTalenten methode hebt u er zelfs 23. De een allicht wat bruisender dan de ander.

Dat is ook exact wat een KernTalenten analyse in kaart brengt - die 'aangeboren', 'wezenlijke' talenten waarvan u helemaal (vanzelf) gaat bruisen maar ook die talenten toont die uw sprankel instant ontnemen. Dan zijn er nog de talenten die u niet echt energie geven maar ook niet perse kosten.

Kort samengevat (er zijn ook clusters en zo).

Zo'n analyse daarentegen is allesbehalve kort. Integendeel gaat het best diep. Als ik dat zeg, kan u er van op aan. Ik ben namelijk zo'n zelf-obsessieve innerlijke zoeker ten voeten uit. Een psychologische graafmachine zeg maar. En geloof me, dit is geen Flair testje om zomaar eventjes in te vullen. De coaching daarna al evenmin. Die ging zo diep - zelfs geen therapeut heeft me ooit zover gekregen.

Maar mijn vriendin Ann dus wel. Ann, toevallig ook (onder andere) KernTalenten coach had mij (waarvoor dank) zo'n volledige analyse onlangs voor mijn 40e verjaardag cadeau gedaan. (Tijd om dat carrièrepad eens even grondig te belichten.)

In de eerste sessie - geheel en al toegespitst op zowat alle activiteiten die je in je kindertijd voor je twaalfde hebt uitgestoken en dan vooral inspeelt op wat je toen écht leuk vond om te doen - gingen we in op een antwoord dat ik blijkbaar ergens had ingevuld namelijk het feit dat ik vroeger graag 'in het bos speelde'.

Maar wat deed ik daar dan precies in dat bos? Joost mag het weten.

En was ik daar alleen? Met de buurtkinderen? Welke dan? En wat speelden jullie daar zoal?

Ik heb mijn hersens meermaals moeten pijnigen in die eerste sessie (twee uur) en ik weet nog altijd niet wat ik juist zo leuk vond eigenlijk aan het haken van eierdopjes. Omdat het moest? Omdat het functioneel was? Omdat ik het zélf graag deed?

Maar Tetris! Dat herinnerde ik me echter zeer goed. En de houten blokkendoos bij oma. Dan leefde ik me pas écht uit.

Dat onschuldige kinderspel van toen vertaalt zich heden ten dage uitermate in een van mijn sterke(re) talenten bijvoorbeeld, namelijk: ordening.

Op die manier werkt de methode basically.

En het heeft gewerkt. Doorgewerkt zelfs. 

De tweede sessie was namelijk pas gisteren en heb er zowaar de hele nacht van wakker gelegen. Niet van de zorgen - integendeel, alsof het ene na het andere in mij begon te klikken - als een puzzel die plots in elkaar viel. Of een spel Tetris waarin je allemaal 'goei' blokken krijgt en je de een na de ander lijn kan vaporiseren (dat geeft echt een immense kick). En plots is alles leeg en mag je helemaal opnieuw beginnen bouwen.

Een nieuwe carrière?

Niet perse.

Meer schrijven misschien.

Alleszins alles toch eens goed op een rijtje gekregen.

Eindelijk orde in de chaos.