The internet thing

Ik zit al wat te schuifelen op mijn stoel want het ligt nu eenmaal niet in mijn aard aan polemiek te doen. Kattebellen schrijven over het reilen en zeilen in de HR-wereld, ja. Luchtig en ludiek. Maar echt zo tegen de mainstream in?

Toch zelden.

Probleem is dat ik zo moeilijk kan liegen. Geheel niet eigenlijk. Ik moet het dus maar gelijk opbiechten: ik houd niet van Tik Tok (en ook niet van Reels). Ik word er zenuwachtig van. Al die beelden, zo flitsend en opzwepend.

Ik houd van Instagram - begrijp me niet verkeerd - maar ik krijg telkens bijna een hartaanval als er in mijn feed plots zo'n Reels filmpje zit en ik ben vergeten mijn geluid te dimmen. U vindt mij vast een dramaqueen als ik dat als een digital shock zou omschrijven? Zo ervaar ik het anders wel.

Niet goed voor mijn stressniveau. En mijn innerlijke (on)rust.

Mijn innerlijke onrust is - zelfs in rust - toegegeven misschien niet representatief (reken mij maar bij die 20% High Sensitive People) en vast hoger dan die van u - ondanks ik elke ochtend klokvast een uur op mijn yogamat sta en daarna een uur zit te mediteren (waarvoor ik overigens ook mijn gsm gebruik). Alles om de geest in balans te krijgen, toch? Ik ben ook niet voor niets naar Portugal verhuisd in de hoop dat het tranquille, zonnige zuiden mij helemaal zen zou maken.

Maar waar je ook gaat, je neemt jezelf mee.

En ook je Smartphone.

Een zegen vind ik dat ding, maar tegelijk ook een vloek. Bij aankoop zou er 'gebruik met mate' moeten opstaan. Niet dat dat zou helpen uiteraard. Ik ben ook geen fan eigenlijk van belerende boodschappen op producten maar de ruimte-tijd-energie (klinkt als iets van Einstein) die de mobiele telefoon in mijn leven alleen nog maar heeft ingenomen, is gigantisch. Ik schrik me ook altijd te pletter wanneer ik mijn wekelijks schermtijd rapport (ongevraagd) voorgeschoteld krijg (nog zo’n voorbeeld van een digital shock).

Ik zag laatst toevallig een miniserie op Netflix die "Detox" heette en dat was nu niet bepaald van het hoogste niveau, weliswaar van Franse makelij maar eerder plat amusement à la Louis de Funès dan verfijnde cinema – pas tellement compliqué. Toch bleek het onderwerp en de boodschap redelijk sterk en actueel – ik bleef dus kijken. 'Detox van je gsm' - in de serie gingen deux mademoiselles gedurende één maand echt cold turkey, niks, nada, GEEN GSM tout cours en dat zorgde aanvankelijk voor enkele praktische problemen, toegegeven, maar in the end was er zoveel weer (meer) in de plaats gekomen (u kan het zich misschien wel inbeelden).

Moraal van het verhaal – nee het hoeft allemaal niet zo radicaal. Ik doe soms bijvoorbeeld eens een zondag zonder telefoon of laatst wel een heel weekend (toen ben ik zelfs nog eens in een heus boek beginnen lezen). Erna voel ik me dan geformatteerd als het ware. Herboren. Het gevoel als wanneer je uit een sauna komt zo.

Wat is dan eigenlijk het probleem, zeg je? Als ik niet van flitsende filmpjes houd, kijk dan gewoon niet en detox zoveel je zelf wil. Exact en akkoord. Ik wil me ook niet als een of andere moraalridder opwerpen maar wel aankaarten hoe deze digitale tendens niet alleen mijn privésfeer bepaalt (waar ik helemaal zelf de verantwoordelijkheid voor draag) maar ook hoe dat digitale virus mijn maar vast ook uw werkleven is geïnfiltreerd, ten goede maar ook ten kwade, wat de impact daarvan is en hoe we daar dan best mee omgaan. Als meester of als slaaf.

Want draai het of keer het - de Smartphone is smart en heeft ons allemaal te grazen. Intussen toch voldoende studies lijkt me rond hoe zo’n klik(je) onze dopamine de lucht in zwiert en high en happy voelen we ons nu eenmaal allemaal graag. Maar aan elke drug zit ook een downside en in het geval van de telefoon is dat onder andere toch wel een afname of versnippering van aandacht. Ook op het werk. Vooral op het werk.

En dat is nog maar één aspect ervan. Naast moraalridder wil ik ook geen gsm basher zijn. Ter herinnering wil ik gewoon een kritische noot uiten, een kanttekening plaatsen (en als een zalm even tegen de mainstream in zwemmen).

Want wanneer ik de vraag van marketingbureau @thinktommorow (ons marketingbureau trouwens) zag passeren 'Is jouw bedrijf al goede vrienden met TikTok?' wilde ik gelijk NAY antwoorden. Maar dat kon ik toch niet zomaar zwart op wit poneren? In naam van mijn collega's ook - die overigens veel minder terughoudend zijn wat betreft social media.

Vandaar deze 'polemiek' waarin ik deze kwestie graag eens op genuanceerde wijze ten berde wil brengen.

Want kost al dat beeldvermaak a: niet handenvol tijd en energie die b: afleidt van de kern van waar u en wij als bedrijf eigenlijk mee bezig zijn?

Moet marketing dan de core van ieders business worden? Is window dressing en constante (bewegende) content, imagerie, idolatrie en entertainment à la Tik Tok de nieuwe way to be, of erger nog the only way to be, als bedrijf anno 2022?

Of is het connerie?

Al die welvaartsziekten waar we als werknemer én werkgever mee te maken hebben, burn-outs, bore-outs, stress- en workload gerelateerd, om nog maar te zwijgen van al onze overprikkelde kinderen, autisme en ADHD labels, al die mindfulness podcasts en oceaan geluiden stress reducerende apps, gezondheidscoaches en wellness goeroe’s met hun online adviezen en filmpjes welke granola nu eigenlijk het lekkerst is…allemaal de schuld van de smartphone? Waarschijnlijk niet nee (maar toch wel een beetje).

In plaats van Tik Tok verlang ik eerder terug naar de tijd van Tik Tak eigenlijk.

Dat begon om zes uur stipt en dat was maar vijf minuten schermtijd.

PS In overleg met mijn YouCap collega’s staat iedereen achter het belang van een goede online offline balans maar als bedrijf moet je nu eenmaal rekening houden met en inspelen op huidige tendensen – met andere woorden bewust en alert zijn maar ook niet blijven steken in het Tik Tak tijdperk.

Wat betekent social media zoal voor u en uw bedrijf?